On był wybitny podróżnik po Azji Środkowej, generał lejtnant wojsk rosyskich. Urodził 15 I w Kowtanowie w pow. telszewskim na Litwie, w rodzinie szlacheckiej, pochodzącej z Mazowsza płockiego. Dzieciństwo spędził G. w majątku rodzinnym Krepsztach. W lutym 1863 r. ojciec jego Ludwik został aresztowany i po dłuższym uwięzieniu zesłany na Syberię. Majątek rodzinny uległ w r. 1868 przymusowej sprzedaży, a rodzinę G-go wysiedlono do Kongresówki. Po ukończeniu IV Gimnazum w Warszawie kształcił się G. w Institucie Górniczym w Petersburgu, ale go nie ukończył. Wstąpił natomiast jako ochotnik do stojącego w Warszawie pułku ułanów gwardii. Już wedy odbył pierwszą daleką podróż, mianowicie towarzyszył dyplomacie rosyjskiemu Aleksandrowi Joninowi do Ameryki Południowej. Powróciwszy z podróży złożył G. egzamin oficerski, postarał się jednak o przeniesienie do Azji Środkowej (1875). Skłoniła go do tego przede wszystkim żądza przygód i chęć poznania odległych, egzotycznych krajów, jednakże do decyzji tej przyczyniła się również obawa, by wbrew przysiędze złożonej ojcu nie być zmuszonym walczyć z rodakami, oraz przykre strony służby wojskowej w obcym mundurze, od którego stroniło społeczeństwo polskie. Przydzielony do 14. turkiestańskiego batalionu liniowego został G. adiutantem gen. Skobelewa, później gen. Witgensteina. Uczestniczył w zajęciu chanatu kokandzkiego (1876). Brał też udział w nieudanym poselstwie do Jakuba beka, w ekspedycji w góry Ałajskie (1877) i w wyprawie samarkandzkiej (1878). Porzucił jednak w stopniu porucznika służbę w armii czynnej, przeszedł do administracji i został pomocnikiem naczelnika powiatu margelańskiego (1880).
W r. 1885, jako urzędnik do szczególnych poruczeń przy gubernatorze Fergany, otrzymał misję zlustrowania wspólnie z przedstawicielami Chin granicy rosyjsko-chińskiej, w górach Tian-szan. Dzięki temu odbył podróż do Kaszgarii od sierpnia do września 1885 r. Wykonawszy swe zadanie zwiedził Kaszgarię południową, dotarł przez Jangihisar i Jarkend do Gumy i Chotanu na skraju pustyni Takla Makan. Stamtąd udał się przez Sandżu w drogę powrotną. W czasie podróży zebrał informacje o wojsku chińskim i jego dyslokazji w Kaszgarii oraz wiele wiadomości naukowych o tym kraju. Wykonał także zdjęcie marszrutowe przybytej drogi. Obszerne urzędowe sprawozdanie G-ego, pt. Otčet o poezdke v Kašgar i južnuju Kašgariju v 1885 godu, zostało wydrukowane w r. 1886 w Ferganie w 100 egzemplarzach i rozesłane do różnych instytucji wojskowych i naukowych. Ta pierwsza drukowana praca G-ego zadecydowała o dalszych jego losach. Sztab generalny rosyjski zwrócił uwagę na G-ego. Zainteresowało się nim także Rosyjskie Tow. Geograficzne. Przyznało mu ono srebrny medal za wyprawę. Zachęcony powodzeniem korzystał G. z każdej okacji, by poznać różne zakątki Fergany. W r. 1886 znów odwiedził góry Tian-Szan i dotarł do źródeł Syr-Darii. W 1888 r., z polecenia Aleksandra III, zorganizował powstanie w Afganistanie północnym, skierowane przeciw emirowi Abdurrachmanowi, a to przy pomocy pretendenta do tronu, brata emira, Ischaka chana. T. r. wyruszył w swą pierwszą wyprawę naukową. Patronowało jej Rosyjskie Tow. Geograficzne. Celem ekspedycji było zbadanie Kandżutu. W czasie tej wyprawy, która trwała 4 1/2 miesiąca i przecięła Pamir z połnocy na południe, dotarł G. do stolicy chanatu.
…
[Polski Słownik Biograficzny. T9. Wrocław 1960-1961]
Toshil 